Αληθινός ο ήρωας ή ήρωας κατά λάθος;

«Το βασίλειο μου για μια αληθινή είδηση!» θα μπορούσε να αποτελεί ίσως την πιο χαρακτηριστική φράση για ολόκληρο τον κόσμο των μέσων ενημέρωσης. Έναν κόσμο που τα έχει όλα, αποκαλύψεις, δράματα, ανταγωνισμούς, εκτυφλωτικά φώτα, ήρωες, ζωή. Όλοι ταγμένοι στο ίδιο παιχνίδι αναζήτησης της αλήθειας, με διαφορετικά βέβαια κίνητρα. Από την πιο αγνή περιέργεια των δημοσιογράφων και τη γεύση της ικανοποίησης που αφήνει η αποκάλυψη των γεγονότων, ως τον παράγοντα κέρδος, με όλες του τις προεκτάσεις. Που μπορεί να φτάσει όμως το παιχνίδι αυτό; Τι γίνεται όταν στην κούρσα της αποκλειστικότητας προσπερνιούνται αξίες και ζωές; Όταν το πλάνο της πτώσης ενός αυτόχειρα γίνεται πιο σημαντικό από την ίδια την πτώση;
Είναι και το κοινό από την άλλη. Όλοι εκείνοι που «διψούν» για αληθινούς ήρωες ή για ηρωικές αλήθειες. Επαναπροσδιορίζουν έτσι τα «πιστεύω», βρίσκουν ένα νέο «κάτι» να δίνει νόημα, ένα νέο πρότυπο ίσως για να αναφέρουν με στόμφο οι μαμάδες και να θαυμάζουν οι λιλιπούτιοι πιτσιρικάδες. Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να τα προσφέρουν απλόχερα αυτά. Προβάλλουν, εκτός των άλλων και αξιόλογους ανθρώπους, σπουδαίες πράξεις, παραδειγματικές συμπεριφορές. Είναι όμως πάντα αληθινά όλα; Μήπως κάποιες στιγμές η ανάγκη της εύρεσης ενός ήρωα προσαρμόζει ασυνείδητα, ή και συνειδητά, την εκάστοτε πραγματικότητα, οδηγώντας την κατά κάποιο τρόπο προς τα εκεί; Αληθινός ο ήρωας ή ήρωας κατά λάθος;
Tα media, ναι, φωτίζουν πραγματικότητες, αλλά και τις δημιουργούν. Μπορούν να κατασκευάσουν και να γκρεμίσουν εύκολα την εικόνα ενός ειδώλου. Η συνταγή απλή, ένα καλό κίνητρο, ένας προβολέας, λίγη πούδρα, μια εισαγωγή από έναν έγκυρο δημοσιογράφο να δραματοποιεί την κατάσταση, λίγη υπερβολή, μια κάμερα. Το κοινό, ανοιχτό σε κάθε νέα ιστορία, συγκινείται, θαυμάζει και πείθεται πάντα για την αλήθεια της. Αρκεί να υπάρχει δράμα και θέαμα. Και ο ήρωας; Αφήνεται συνήθως στα κύματα της δόξας του, μέχρι να ξεχαστεί ή να ανατραπεί από νέες δόξες και νέους ήρωες. Τι μένει τελικά από όλα αυτά;
Μια σκέψη. Ότι όλα συμβαίνουν στα μέτρα του ανθρώπινου. Όλα είναι καλό να αμφισβητούνται και να επανεξετάζονται, ακριβώς γιατί είναι ανθρώπινα, άρα ατελή και υποκειμενικά. Η αλήθεια πάντα έχει μια πλευρά σκοτεινή και ανεξιχνίαστη, ακόμα κι όταν φωτίζεται από τον πιο δυνατό προβολέα. Άλλωστε «Όλοι είμαστε ήρωες, νομίζω, αν μας βρεις στην κατάλληλή στιγμή. Όλοι έχουμε μέσα μας κάτι ανώτερο και αξιοπρεπές. Κι όλοι είμαστε λιγότερο ηρωικοί σε άλλες στιγμές. Τα Μ.Μ.Ε. είναι που προσέχουν έναν άνθρωπο μια στιγμή, κι όχι άλλη» έλεγε στην ταινία “Hero” ο άστεγος Τζον Μπάμπερ (Andy Garcia) και είχε απόλυτο δίκιο.