«Έχεις απατήσει ποτέ τον φίλο σου;». Σιωπή. «Ναι». Μουσική υπόκρουση από σκηνή εκτέλεσης αντιφρονούντων σε ταινία εποχής. Αντίστροφη μέτρηση ενός πλασματικού χρόνου, ενώ ο «δυστυχής» φίλος, θύτης και θύμα μαζί, περιμένει καθιστός την ετυμηγορία. «Το μηχάνημα είπε ότι λες αλήθεια!». Σιωπή ξανά. Το έρμαιο πια - φίλος έχει «καταρρεύσει», ακόμα καθιστός ευτυχώς, ενώ σκέφτεται πως θα μπαλώσει τα αμπάλωτα, διασώζοντας ότι μπορεί από τη χαμένη του αξιοπρέπεια. «Ε! ναι… πιθανόν… είμαστε χρόνια μαζί…εεε! Δεν ξέρω…». Εκεί η φωνή του διακόπτεται από μια άλλη. «Μπράβο κέρδισες 5.000 ευρώ!». Χειροκροτήματα και κραυγές ενθουσιασμού από τους θεατές, που θυμίζουν κάτι από πλήθος αρένας, όταν τα πεινασμένα θηρία κατασπάραζαν τους αιρετικούς στην αρχαία Ρώμη.
Κι εκεί που το «1984, ο μεγάλος αδερφός», το βιβλίο του Τζ. Όργουελ φάνταζε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Έκανε την εντυπωσιακή του είσοδο στην εγχώρια τηλεόραση η πρακτική του εφαρμογή. Σχεδόν όλοι, σαν να ήταν κάτι αναμενόμενο και φυσικό, άρχισαν να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων, με ικανοποίηση ηδονοβλεψία. Ευτυχώς το βαρέθηκαν νωρίς. Ο εθισμός όμως ήδη είχε γίνει, η γνώση και η ύπαρξη μιας τέτοιας πρακτικής με κάμερες δεν ξένιζε πια κανέναν. Ειδικά τους συμμετέχοντες που με το χρηματικό δέλεαρ πίστευαν ότι θα αγοράσουν και νέα ζωή, εκτός από ένα νέο αμάξι πιθανόν.
Κι εκεί που σχεδόν ηρεμούσαν τα πράγματα, ο ανταγωνισμός των ελληνικών media είχε άλλη μια «εκπληκτική» ιδέα! Αφού το κοινό βαρέθηκε να ελέγχει σα «μεγάλος αδερφός» τα σώματα και τις κινήσεις των άλλων, αποφάσισαν να εισάγουν το μηχάνημα που θα ελέγχει τα μυαλά και τις σκέψεις. Που θα αποκαλύπτει τα πιο βαθιά μυστικά, αυτά που ίσως να εξέπλητταν και τον ίδιο τον Φρόυντ αν ζούσε, κι αυτός τα υπέθετε τότε. Κάπως έτσι εμφανίστηκε «το μηχάνημα της αλήθειας». Εκπομπή – διαπόμπευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με αντάλλαγμα, τι άλλο; το χρήμα.
Μια σκέψη, τόσοι αγώνες για δημοκρατία κι επιτρέπουν σε μεθόδους απόσπασης πληροφοριών, που παραπέμπουν σε φασιστικά, χουντικά καθεστώτα, να τους εξουσιάζουν; Χρήμα μόνο; Ή ένας τρόπος για την σταδιακή συνήθεια μιας νέας μεθόδου ελέγχου του ανθρώπου; Τρόμος!
Και τελικά ποιος φταίει για τα φαινόμενα αυτά; Αυτοί που εισάγουν τέτοιου τύπου «πραγματικότητες»; Εκείνοι που δέχονται ότι μερικά καλώδια, που μπαίνουν σε πρίζα και δε θα λειτουργούν στην πρώτη διακοπή ρεύματος, μπορεί να τους ελέγχουν το νου; και συμμετέχουν; Οι θεατές μήπως; Αυτοί που παρακολουθούν τον εξευτελισμό κάθε εβδομάδα να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους; Αυτοί που ίσως να χαίρονται με τις αδυναμίες των άλλων, νιώθοντας οι ίδιοι πιο υγιείς, αφού ναι, δεν έχουν δει ποτέ ερωτικά τη γυναίκα του αδερφού τους! Ή μήπως το χρήμα; Αυτές οι χάρτινες δεσμίδες που έχουν φτάσει στο σημείο να υποτάσσουν ακόμα και την ελευθερία της σκέψης και κατ’ επέκταση της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής. Το χρήμα όμως, είναι το μόνο που έχει ισχυρό άλλοθι, μπορεί να έχει μόνο την αξία που οι άνθρωποι του δίνουν.
Φταίνε λοιπόν όλοι. Σε μια εποχή που οι αξίες υπάρχουν, έχει χαθεί η σειρά προτεραιότητας. Για να σταματήσει αυτό το ξεπούλημα της ανθρώπινης ύπαρξης προς τέρψιν, για να πάψει να υφίσταται αυτόν το διασυρμό ο κάθε ένας, θύμα αυτής της "σύμβασης" που έχει θεοποιήσει το χρήμα, χρειάζεται απλά μια συνειδητοποίηση. Ότι η διαμόρφωση τελικά του πολιτισμού γίνεται από τα ίδια τα άτομα.
Κι εκεί που το «1984, ο μεγάλος αδερφός», το βιβλίο του Τζ. Όργουελ φάνταζε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Έκανε την εντυπωσιακή του είσοδο στην εγχώρια τηλεόραση η πρακτική του εφαρμογή. Σχεδόν όλοι, σαν να ήταν κάτι αναμενόμενο και φυσικό, άρχισαν να παρακολουθούν τις ζωές των άλλων, με ικανοποίηση ηδονοβλεψία. Ευτυχώς το βαρέθηκαν νωρίς. Ο εθισμός όμως ήδη είχε γίνει, η γνώση και η ύπαρξη μιας τέτοιας πρακτικής με κάμερες δεν ξένιζε πια κανέναν. Ειδικά τους συμμετέχοντες που με το χρηματικό δέλεαρ πίστευαν ότι θα αγοράσουν και νέα ζωή, εκτός από ένα νέο αμάξι πιθανόν.
Κι εκεί που σχεδόν ηρεμούσαν τα πράγματα, ο ανταγωνισμός των ελληνικών media είχε άλλη μια «εκπληκτική» ιδέα! Αφού το κοινό βαρέθηκε να ελέγχει σα «μεγάλος αδερφός» τα σώματα και τις κινήσεις των άλλων, αποφάσισαν να εισάγουν το μηχάνημα που θα ελέγχει τα μυαλά και τις σκέψεις. Που θα αποκαλύπτει τα πιο βαθιά μυστικά, αυτά που ίσως να εξέπλητταν και τον ίδιο τον Φρόυντ αν ζούσε, κι αυτός τα υπέθετε τότε. Κάπως έτσι εμφανίστηκε «το μηχάνημα της αλήθειας». Εκπομπή – διαπόμπευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με αντάλλαγμα, τι άλλο; το χρήμα.
Μια σκέψη, τόσοι αγώνες για δημοκρατία κι επιτρέπουν σε μεθόδους απόσπασης πληροφοριών, που παραπέμπουν σε φασιστικά, χουντικά καθεστώτα, να τους εξουσιάζουν; Χρήμα μόνο; Ή ένας τρόπος για την σταδιακή συνήθεια μιας νέας μεθόδου ελέγχου του ανθρώπου; Τρόμος!
Και τελικά ποιος φταίει για τα φαινόμενα αυτά; Αυτοί που εισάγουν τέτοιου τύπου «πραγματικότητες»; Εκείνοι που δέχονται ότι μερικά καλώδια, που μπαίνουν σε πρίζα και δε θα λειτουργούν στην πρώτη διακοπή ρεύματος, μπορεί να τους ελέγχουν το νου; και συμμετέχουν; Οι θεατές μήπως; Αυτοί που παρακολουθούν τον εξευτελισμό κάθε εβδομάδα να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους; Αυτοί που ίσως να χαίρονται με τις αδυναμίες των άλλων, νιώθοντας οι ίδιοι πιο υγιείς, αφού ναι, δεν έχουν δει ποτέ ερωτικά τη γυναίκα του αδερφού τους! Ή μήπως το χρήμα; Αυτές οι χάρτινες δεσμίδες που έχουν φτάσει στο σημείο να υποτάσσουν ακόμα και την ελευθερία της σκέψης και κατ’ επέκταση της ίδιας της ανθρώπινης ψυχής. Το χρήμα όμως, είναι το μόνο που έχει ισχυρό άλλοθι, μπορεί να έχει μόνο την αξία που οι άνθρωποι του δίνουν.
Φταίνε λοιπόν όλοι. Σε μια εποχή που οι αξίες υπάρχουν, έχει χαθεί η σειρά προτεραιότητας. Για να σταματήσει αυτό το ξεπούλημα της ανθρώπινης ύπαρξης προς τέρψιν, για να πάψει να υφίσταται αυτόν το διασυρμό ο κάθε ένας, θύμα αυτής της "σύμβασης" που έχει θεοποιήσει το χρήμα, χρειάζεται απλά μια συνειδητοποίηση. Ότι η διαμόρφωση τελικά του πολιτισμού γίνεται από τα ίδια τα άτομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου